Tip:
Highlight text to annotate it
X
მე მინდა ბიჭი რომელიც კითხულობს.
ვიღაც, ვისაც "დიდი წინადადება" ასწავლის მას ცხოვრებას.
ტიპი, რომელიც არის შემოქმედი ნათელი და დახვეწილი მხრივ
იმიტომ, რომ მას უსწავლია თუ ზუსტად როგ იყოს დიდი მწერლების ნაწორმოებიდან.
ვიცი რომ რთულია ნახო ის
ვინც დაკარგავს საკუთარ თავს, ნაწერი სიტყვებით აგებულ სამყაროში
ვიდრე დაკარგავს მის ემოციებს რომელიღაცა ბარსჰი სწავლით.
ბიჭი, რომელმაც იცის თუ რა სიხარული შეიძლება მოიტანოს რისკმა.
უბრალოდ, რომ იყო იმ ადმაიანთან ვინც გინდა, ვინსტონ სმიტი
რომელსაც არ ეშინია დანაშაულის ჩადენის და იმის რომ საკუთარ ძმას დაუდგეს მხარში, უბრალოდ რომ იყოს თავის ჯულიასთან.
მე მინდა ბიჭი, რომელმაც იცის განსხვავება
ნამდვილ ცხოვრებასა თუ უბრალოდ სუნთქვაში.
ვიღაც, ვისაც ჰემინგვეიმ და ოსკარ ვაილდმა ასწავლა
თუ როგორ გამოვიდეს ჩრდილიდან.
ასეთი ბიჭისაგან,
არ მეწყინებოდა თუ ჩემ სატელეფონო ზარს არ უპასუხებდა
რადგან, ალბათ გართული და დაკარგული იქნებოდა რომელიღაც ნაწარმოებში
ისე რომ ვერაფერს შეამჩნევდა და თითო ლექსის მონაკვეთით შეეცდებოდა გულში ნასკვი შეეკვრა იმ გრძნობისთვის, რომელიც უცნობი იყო მისთის.
ღამით, როცა ვერ დაიძინებს, ხელს არ წაიღებს
დამაძინებლისაკენ, არამედ წიგნების თაროსკენ.
მოიპოვებს კომფორტს კარგად ნაცნობ წიგნის სიტყვებში, რომელიც ბევრჯერ აქვს წანაკითხი.
ბიჭი, რომელიც მიყურებს მე იმავე აღტაცებით, როგორც დორიან გრეი
უყურებს თავის ანარეკლს.
ბიჭი, რომლის თითებსაც სიყვარულითა,სიხარულით და ტკივილით ავსებული ფურცლები აქვთ გადაშლილი
ათასობით ფურცლები აქვთ გადაშლილი, რადგან მას
გამოუცდია ყველა ის ემოცია, იმ დროს როდესაც მშიერად
შთანთქავდა ყველა ასოს.
ის იქნებოდა ბიჭი, რომელიც დაინახავდა ყველა უბედურ და დაუმთავრებელ სასიყვარულო ისტორიას ჩემში
თუმცა იზამდა ყველაფერს, იმისათის რომ მოეცა ჩვენთის ბედნიერი დასასრული
მე მინდა ბიჭი, რომელიც მიანიჭებს მნიშვნელობას ჩვენს მომენტებს